حرف دل

بسم الله

در ایام تعطیلی (این 14 روز که دلیلش را نمی دانم) به یک سفر تبلیغی رفتم! که از موقعیت و اوضاع و احوال این سفر برای شما می نویسم:

به روستایی در شهر خوزستان رفتیم، هوا خوب بود! از اوضاع و احوال مردم این شهر برایتان بگویم:

روستایی نسبتا بزرگ، با جمعیتی نسبتا زیاد. کودکان؛ مثل همیشه، عاشق فوتبال! نیمه سالان، والیبال و بزرگتر ها هم یا کشاورزی می کردند یا داشتند با ماهواره سرگرم می شدند!

جالب اینجاست که همه ماهواره داشتند.

بگذریم، ما علاوه بر این یک روستا به 10 روستای دیگر هم رفتیم، روستا های اطراف این روستا نسبت به این روستا کنونی، فقیر تر و ... تر بودند. بگذریم، از اوضاع فرهنگی بگویم!

اوضاع را یکی از اهالی ها اینگونه معرفی کرد: همه یا وهابی می شوند، یا دارند به بهاییت روی می آورند؛ اوضاع خراب است! همه دارند ماهواره نگاه می کنند و وهابیت خیلی شدید تبلیغ می کنه! آخوند هم نداریم...

اما اونچیزی که خودمون دیدیم هم بگم:

داشتیم کتاب های مختلفی رو به اهالی روستا می دادیم تا دیگه برگردیم، در همین موقع بود که فردی وارد شد و به هر کسی که شما بخواهید فحش داد – حتی به خدا – بعد هم یکی از این کتاب ها را برداشت و پاره کرد و رفت!...

در جای دیگر دختر و پسری خردسال ( 7 یا 8 ساله) داشتند لب یکدیگر را ... .

در روستای بعدی دختری خود را لخت کرد تا خودش را عرضه کند ...

در روستای دیگر پسری را دیدیم که پدر و مادرش فوت شده بودند و پدر بزرگی هم نداشت، و زیر نظر عمه اش زندگی می کرد.

در همانجا دو دختر را دیدیم که پدرشان در زندان بود، آن هم مقصر نبود!!!

در جای دیگر ...

بگذریم ... در خانه اگر کس است یک حرف بس است! پایان...!