استاد و استادی

آقا مجتبی طهرانی هم از تهران رفت؛ و تهران سیاه تر از قبل شد؛ هر چند هنوز در کوچه پس کوچه های تهران اگر بگردی، مردانی را پیدا می کنی که به یمن وجودشان، خداوند تهران را حفظ کرده است؛ اما آقا مجتبی برایش زود بود که برود.

انسان ها استاد های زیادی در طول زندگیشان می بینند؛ استاد ریاضی، استاد زبان، استاد فیزیک و گاها هم استاد قرآن و دینی؛ اما در جامعه دینی، و یا صریح تر بنویسیم؛ "طلبگی"؛ معنای استادی و شاگردی فرقی دارد که تا آن را درک نکنید نمی توانید بفهمید که از چه جنسی است.

در حوزه های علمیه امروزی اساتید یا اعتقادات را می آموزند که استاد کلام هستند، یا فروعیات اسلام را موشکافی می کنند که می شوند اساتید فقه ، و یا اخلاقیات را بیان می کنند که می شوند استاد اخلاق.

برای هر شاگردی هم در حوزه سخت است که یکی از این اساتید را از دست بدهد؛ چه رسد به آن که استادی هر سه این علوم را به او آموزش بدهد، مثل آقا مجتبی طهرانی که هم استاد فقه، هم استاد کلام و هم استاد اخلاق بودند؛

حقیر هم چند سالی بود که در محضر ایشان استفاده کرده بودم، و از دست دادن ایشان برای بنده سنگین بود. یادش بخیر وقتی به او سلام می دادیم سرش را بالا می آورد و می گفت علیکم السلام؛

در حرم حضرت امیرالمومنین (چند روز گذشته) که بودم آقا مجتبی را به یاد آوردم، موقع برگشت بود که چیزی به ذهنم خطور کرد، آقا مجتبی به من چند سالی آموزش آدم بودن را داد؛ من هم یا استفاده کردم یا نکردم! با این وجود از دست دادن این بزرگوار برای من سخت آمد.

در فکر رفتم، بهترین معلم عالم هستی، کل العقل، عقل الکل، پیغمبر اکرم صل الله علیه و آله وسلم، دانش آموزی به نام علی علیه السلام داشت، وقتی پیغمبر از دنیا رفتند و به شهادت رسیدند، حال علی علیه السلام از منظر یک دانش آموز پیغمبر چگونه بود؟

ابعاد این قضیه بسیار زیاد است، علی علیه السلام در آن روز هم پدر از دست داد، هم برادر، هم استاد، هم پیغمبر هم پسر عمو و ... علی چه کشیده است در این روز؟

اما همین علی علیه السلام در آن زمان چیزی نگفت، تا آن شب تاریک که سر به دیوار گذاشت و فریاد زد، حالا می فهمید که حضرت علی علیه السلام در شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها چه کشید.

" اما حزنی فسرمد و اما لیلی فمسهد " (از این به بعد حزنم همیشگی است و شبهایم به بیداری می گذرد).

در پایان از جانب گروه مقتدای مسیح، این مصیبت را خدمت بیت معظم له و علی الخصوص خدمت اساتیدم، استاد حسین و علیرضا تهرانی و استاد خاتم یزدی تسلیت عرض می نمایم.

در همین سو: برای او که "مجتبی" بود.