ژولیدگی آمیخته با تزویر
ژولیدگی آمیخته با تزویر
ربیع بن زیاد که یکی از کارگزاران خلیفه ثانی در بحرین بوده، می گوید: عمر طی نامه ای، همه کارگزاران دستگاه خلافت در بحرین را به مدینه احضار کرد تا به جای ما، افراد دیگری را به سوی آن منطقه گسیل دارد. وقتی به مدینه رسیدیم، نزد “یرفأ“ که پرده دار “عمر“ بود، رفتم تا برای حفظ پست ام، از او راهنمایی بخواهم. از او پرسیدم: عمر دوست دارد کارگزارانش چه شکل و شمایلی داشته باشند؟ یرقا به من فهماند که لباس های زبر و ظاهر ناراسته، مدل مورد پسند وی است.
بر اساس این راهنمایی، کفش های وصله خورده ای تهیه کردم، عمامه ی ژولیده و عبای پشمینه ای برتن نمودم و همراه سایر کارگزاران بحرین، به خانه ی “عمر“ رفتیم و در مقابل اش صف کشیدیم. از میان همه حاضران، توجه “عمر” به من جلب شد و مرا نزد خویش خواند و نام، مسئولیت و میزان حقوق ام را سوال کرد و من پاسخ گفتم.
هنگام غذاخوردن شد و “عمر” طعام طلبید. من قبلا در این مورد از “یرفأ” راهنمایی گرفته بودم و خود را گرسنه نگه داشته بودم. در سفره چیزی جز نان خشک و تکه هایی از استخوان شتر که اندکی گوشت داشت، دیده نمی شد. هیچ یک از حاضرین نتوانست این غذا را بخورد، اما من که به خود گرسنگی داده بودم، در حالی که مراقب رفتارعمر” بودم، با میل و اشتها، غذا را خوردم. “عمر” نیز از میان همه به من می نگریست.
در پایان مجلس، “عمر” فرمان داد که به جای همه همراهان، افراد دیگری به ماموریت بحرین روانه شوند؛ اما من در پست خود ابقا شدم.
- شرح نهج البلاغه، ابن أبی الحدید، جلد1، صفحه176-177، ناشر: دار احیاء الکتب
