شعری از نظام استرآبادی

آنها که بکار دین تمام اند

مداح دوازده امام اند

اولاد علی و عترتش را

تا حشر به جان و دل غلام اند

دیگی است جحیم و می زند جوش

از بهر منافقان که خام اند

بر جمع فسردگان بی دین

گل طرح مکن که بر زکام اند

از بعد حبیب خاص باری

چارند که در زبان عام اند

در پاکی شان نه شک نه ریبی

زان چار یکی نداشت عیبی

شعر از مولانا نظام استرآبادی یکی از شیعیان قرن خود (اوایل عصر صفوی) که تمام اشعارش درباره ی اهل بیت علیهم السلام است.

«خداوند رحمت کند او را»